Mannen

Met trillende handen typ ik dit stuk. Ik gebruik al medicijnen om het trillen te onderdrukken, maar dat is anders. Ik tril van kwaadheid. De laatste tijd ben ik wel vaker boos, en het is maar om één rede. Mannen.

Begrijp me niet verkeerd, er zijn zoveel goede en leuke mannen op deze wereld. Het is alleen jammer dat ik er zo weinig tegenkom. Waar ik echt zo ontzettend moedeloos van word is van die kerels die alles beloven, maar niks waarmaken. Je zegt dat je niet zoals een ander bent. Nee klopt, je bent veel erger. Je bent niet van de one night stands. Nee, behalve als je een paar flinke borsten voor je neus krijgt. Je weet niet wat je wil, maar voor een ander meisje wel.  En ga zo maar door.

Iedere man lijkt wel bindingsangst te hebben. Er is een zin die veel mannen typeert. 'We gaan niet te snel toch, want ik wil nog geen relatie' Man, je verpest alles met die zin. ALLES. Altijd als het leuk is- ik ben niet eens uit op een fucking relatie, dan moet je het altijd verneuken door die zin te gebruiken. Maar je vindt me wel leuk, natuurlijk. Natuurlijk. Komt ook erg geloofwaardig over. Door die zin wil ik niet eens meer moeite doen. Maak je toch eens niet zo'n zorgen om een relatie, je vergooit er alles mee. Het was leuk zoals het was, tot die zin.

Haat en liefde staat altijd dicht bij elkaar. Vooral bij mij. Ik weet niet hoe het komt, ik weet niet wat het is. Het lijkt wel alsof ik de problemen zelf maak of opzoek. Ik hoor wel vaker dat ik een drama ben op liefdesgebied. Is het dan mijn schuld?  Dat ik om de week een andere jongen leuk vind? Ik weet gewoon niet meer wat ik moet geloven. Als ik iemand leuk begin te vinden, is die jongen altijd 'anders', naar eigen zeggen. Is dat maar voor een paar dagen dan? Een soort abonnementsdienst die na een bepaald aantal uren afloopt? Zie je dan weer smsjes van andere meisjes in zijn telefoon? Ook zo'n punt. Meerdere meisjes. Wat fijn he, dat je altijd iemand achter de hand kunt houden? Een soort van reserve, als het met je eerste keus niet zo goed gaat. Lekker aan het lijntje houden.

Goed, haat en liefde dus. Al haat ik mannen, ik blijf ze leuk vinden. Vooral jou. Ik zou je het liefst tegen de muur aandrukken met één hand, je kussen en je kei hard in je onderlip bijten. Met in de andere hand een levensgevaarlijk broodmes. Een flinke zwaai met mijn arm maken om jouw hoofd nog maar net te missen.

Geloof me, ik ben het zat om zo te haten, echt. Ik blijf maar zoeken naar die handleiding op Marktplaats. Maar ik wil nog niet echt slagen.

Misschien, ooit...

FHJ eer.

Speciaal voor jullie, is deze blog. Voor JULLIE. De personen die ik zo ga noemen. Ben je al benieuwd? Ik houd je lekker nog langer in spanning. Eerst komt, zoals ik dat geleerd heb, de saaie lead. Ik zal overigens vast nog wel wat mensen toevoegen. Part nummero een. Don't hate me als je er niet in staat. Super grote mega sorry.

Ik begin met Iris.
Niet met mezelf dus. Iris Muller. Wat een pracht. Als je haar ziet, lijkt ze het tegenovergestelde van mij. Niets blijkt minder waar. Ik herinner me nog dat we aan het fietsen waren op introductiekamp. Samen met Mitchell- die later nog genoemd gaat worden, zongen we Abel met Onderweg. Onze versie dan. Met jou voel ik me echt verbonden. Hoef niet eens te veel woorden te zeggen, of je snapt me. We kennen dezelfde frustraties. En houden van dezelfde prachtige lichtroze schoenen.

And so we go on. Verder ga ik met Nikos en Mitchell. Samen in het introductiegroepje. Ik wist totaal niet wat ik van jullie moest denken. Tot die fietstocht. Fuck man, jullie zijn echt te gek. Op de fiets praten over vanalles en nog wat, de vieste en smerigste detail verhalen, alles kon. En die avond op IC kamp. Een zatte Mitchell, MET vlechtjes in zijn haar en een hoela rokje aan. Aan de telefoon met zijn moeder, die ik natuurlijk wel de groeten wilde doen. Gast, je bent echt te gek. Maar stuur me nooit meer de verkeerde weg op in Breda. Want ik zal je vinden.

Next ones. Anna, Serena en Paul. Ofwel Pascal, Bep jansen mag ook. In S03 echt een bij elkaar geraapt zooitje. Ging de rest van de groep naar huis, bleven wij hangen. Moest ik werken, vond Serena wel dat ik erg bleek was. En maar ziek thuis moest blijven dus.Thuis.. in Central. Of thuis in Brandpunt. Ik denk niet dat er een groep gaat komen, waarin mensen zitten die zo gek zijn als jullie. Ik zal jullie toch wel missen. Al wens ik jullie welleens een brandende hel toe.

Dan ga ik verder met Nick en Clemens. Sorry dat ik jullie in één regel moet noemen. Sorry. Vooral voor Nick. Waarom? Clemens is een schat van een jongen. Ik geef hem dolgraag kussen op zijn neus. Maar deze jongeman heeft een diploma in falen. Wat niet erg is, we houden toch wel van hem. Dan hem je nog Nick. Als ik aan Nick denk, denk ik aan motoren. Heel vreemd. En aan een wannabe baard. Hij wordt graag gehoord. Maar is wel een schatje.

Dan heb je nog Bram Steenbeek. Bram heeft een bril. Hij houdt niet van tongen. Verder lijkt hij ook nog een beetje op Guus Meeuwis, en heeft hij een voorliefde voor kale negerinnen. Al haat ik hem vaak, ik mag hem toch ook wel ergens. Diep in mijn teen. Dankzij hem heb ik soms inspiratie. Blogs over babybuiken op laarsjes, enzo.

Verder met Daan Kusen. Wat een held! Hij kan soms stil zijn, maar dat zegt niks. Als hij wel iets zegt, is het tactisch. Hij weet wanneer hij moet praten. Zijn uitspraken zijn geniale hersenspinsels. En hij houdt van bier. Maar Heineken moet hij toch echt laten staan.

Juliette van der Smitte. Een klein opdondertje. Lacht heel schattig- Het lijkt op giechelen. Ze is heel erg lief, en ik heb de eer om volgend project bij haar in de groep te zitten. Stiekem hoop ik dat ze nog vaker lollies voor me meeneemt.

Jullie zijn echt te gek. Als ik dit jaar nog eens mag halen of falen, just know dat ik blij ben jullie als mede falers gekend te hebben.

Babybuik op laarsjes.

Daar sta je dan, voor de spiegel. Al krabbend over je harige buik. Intussen ben je al een paar maandjes zwanger van 800 hamburgers, 1700 blikken Redbull en een ontelbaar aantal broodjes kebab. Je doet je mooiste laarzen aan, althans dan denk je. En daar ga je. Over de straten. Die jij zal vullen met jezelf.

Je geniepige oogjes kijken naar alle mensen op straat die minder zijn dan jij. Iedereen dus. Met je smartphone plaats je de meest hatelijke tweets over mensen die je ziet. Paupers. Met Nickelson jassen. Je haat ze. Jouw stijlgevoel is namelijk te gek. Hoewel jouw hamburgerbuik het je soms niet toe laat je in de nieuwste mode te wurmen. Gelukkig heb je nog kaplaarzen.

Het feit dat iedereen je haat, boeit jou geen zak. Jij bent namelijk echt stoer. Vergeet al je vrienden niet. Die van hyves dan. En van twitter. Persoonlijk heb je alleen maar mensen om mee te gaan eten. Die sparen namelijk ook voor de redbullhamburgerkebab buik. En zitten aan de drugs.

Je bent een echte sportvolger. Jij en je buik hangen samen op de bank, heerlijk kijkend naar de inspanning van wielrenners. Met een zak friet, en 8 frikandellen. Van al dat junkfood krijg je helaas geen energie. Dus je blikken Red Bull zijn je naasten, opgesteld in keurige rijtjes van zes bij zes.

Je wil een held zijn. Slimmer dan iedereen. Elke discussie aangaan. Je weet namelijk zo veel voor je leeftijd. Think twice.

Als je echt zo slim was, zouden de ingezakte voetafdrukken van jouw laarsjes niet in de wachtrij bij de Mac Donalds staan.