TRAIN- Voor sommige een geel vervoersmiddel (oke oke, soms ook wel wit met blauw), voor anderen een band. En wat voor een. Na sceptisch te zijn over de zangkwaliteit van de frontman (op enkele youtube fragmenten klonk hij meer als een nachtegaal die teveel zware shag had gerookt) is het tegendeel keihard bewezen.
Nadat we de ijspegels van onze wenkbrauwen habben geplukt, was daar de zoektocht naar popcentrum 013. Hierbij is gebleken dat het bij het zoeken van iets geen voordeel heeft als je in die stad naar school gaat. En oja, een kaart heeft ook niet veel zin. Volgens betrouwbare bronnen was de weg makkelijk te vinden door middel van de bordjes in tilburg. Ja, als ze ons niet een touristische route laten lopen oftewel enorm veel 8'tjes DAN waren we er misschien binnen 10 minuten geweest.
Ach, we zijn op tijd. De zaal zit toch al aardig vol. Voordeel aan 013 is dat op welke plek je ook staat, je hebt altijd goed zicht op het podium. Behalve als je 1 meter 50 bent natuurlijk...
Dan klinkt er ineens het geluid van -vrij voorspelbaar, een trein! De opkomst van de heren is stipt op tijd. Ze starten met wat oudere nummers als een opwarmertje voor de nieuwe single, if it's love en de grote hit Hey Soul Sister. Eigenlijk hoeft leadzanger Hotchkiss vocaal verder weinig te doen, want dat doet het publiek wel voor hem. Dan ineens besluit hij verder te gaan zonder begeleiding, en zonder microfoon. Daar sta je dan ineens totaal blown away door de geweldig krachtige stem die hij laat horen. Look to the sky is gezongen met passie. En dat zie je. En dat voel je.
Now that she's back in the atmosphere, with drops of jupiter in her hair...
Ik ben erg blij als mijn persoonlijke train-favoriet Drops of Jupiter begint. Hotchkiss klinkt live zo goed dat het lijkt alsof hij playbackt. Dit nummer is ondertussen al 9 jaar oud, maar wordt door iedereen meegezongen. Hij daagt het publiek uit om zijn uithalen te kunnen evenaren en grapt er op los.
Wat het mooie is aan dit hele optreden, is het charisma van Hotchkiss. De soms wat vreemde dansmoves en leuke uitspraken als 'if you don't know my lyrics, just make your own! i don't give a shit' geven toon aan voor deze avond. Hotchkiss blijkt een rasechte performer te zijn die je in bands maar weinig tegenkomt. Hij loopt al zingend het publiek door, signeert het shirt dat hij draagt- om hem vervolgens het publiek in te slingeren en selecteert zijn eigen 'Trainettes'. Tijdens het optreden merk je wel dat het lijkt alsof er iemand in zijn gedachten zit waarvoor hij zijn nummers zingt, en dat is mooi om te zien. Ook de gitarist- die eerst wat nukkig lijkt te zijn, geniet zichtbaar van het optreden en van de meezingende menigte.
Train mag dan live soms wat steken hebben laten vallen, daar hebben wij deze avond helemaal niets van gemerkt. Het is een band die hun hart en ziel in hun muziek stopt, en dat voel je. Dus train, een passende afsluiting en tevens citaat van Hotchkiss:
'I won't say goodbye, I will say, see you soon'
zondag 30 januari 2011
Journalistiek, my thoughts.
De journalist, die irritante kutpersoon die mensen lastigvalt omdat hij antwoorden wil op vragen. Die persoon die altijd op de hoogte moet zijn van het nieuws. Basale kennis beschikt van verscheiden onderwerpen. Die niet alleen ik word zonder dt schrijft, maar ook iets afweet van economie. En milieu. En politiek. En cultuur. En zo'n persoon, moet ik dus worden. Maar bestaat het nog?
Opvallend is dat elke journalist in spé lui is. Niet gewoon lui, maar aardslui. Het leven van een journalist lijkt heel hectisch maar is eigenlijk gewoon relaxt. Dat hectische komt door 1 ding, uitstellen. Uitstellen is een verschrikkelijk iets. Het is een soort van vervelende partner-zo een die de was laat slingeren, waaraan je je levenlang vast zit. Uitstellen is ook mijn partner. Terwijl ik één ding weet. Uitstellen en journalist zijn gaan niet samen.
De journalist is altijd de pispaal. Als 'ie iets goeds doet is dat oké, maakt hij een fout dan is het een regelrecht drama. Je komt moeilijk aan een baan. En heb je die, dan is het nog niet eens zeker of je je staande houdt in de wereld van concurrentie en kritiek. Het is een wereld van komen en gaan.
Kranten zijn namelijk niet meer van papier, kranten zijn pixels geworden. Evenals nieuws. Je haalt je nieuws niet meer uit de krant, je haalt je nieuws van Twitter, waar je als eerste de berichten binnenhaalt. Bestaat het beroep journalistiek nog?
Journalistiek bestaat niet lang. Maar hoelang bestaat het NOG? Wordt de journalist iemand die geen research meer doet en alles klakkeloos overneemt van het ANP? Geen irritante microfoon die achter je aanrent, maar een zoutzak die voor een scherm toekijkt wat er allemaal gebeurt? Of is iedereen die achter zijn of haar computer een blogje tikt op hyves een journalist? Ik weet het niet meer.
Verandering is gezond. Mensen veranderen dan ook. Ze kijken met een kritische blik naar artikelen en denken hier ook over na. Dat is natuurlijk prachtig. Sommige veranderingen daarentegen zijn minder. Alles is crossmediaal.
Hoe je nu gewoon 'dat sukkeltje bent dat welleens stukjes schrijft' was je vroeger de held van de samenleving. Je bracht het nieuws aan het volk, je was een soort koning die door iedereen werd geliefd. Je leverde kwaliteit er werd daarvoor beloond met respect. Waar is toch dat respect gebleven? We kunnen alleen maar klagen. Via een computerscherm. Niemand heeft een naam, maar iedereen heeft een mening.
Ik mis die oude tijd, terwijl ik hem niet eens gekend heb.
Geschreven door Iris, een zielige journalistiek student.
Opvallend is dat elke journalist in spé lui is. Niet gewoon lui, maar aardslui. Het leven van een journalist lijkt heel hectisch maar is eigenlijk gewoon relaxt. Dat hectische komt door 1 ding, uitstellen. Uitstellen is een verschrikkelijk iets. Het is een soort van vervelende partner-zo een die de was laat slingeren, waaraan je je levenlang vast zit. Uitstellen is ook mijn partner. Terwijl ik één ding weet. Uitstellen en journalist zijn gaan niet samen.
De journalist is altijd de pispaal. Als 'ie iets goeds doet is dat oké, maakt hij een fout dan is het een regelrecht drama. Je komt moeilijk aan een baan. En heb je die, dan is het nog niet eens zeker of je je staande houdt in de wereld van concurrentie en kritiek. Het is een wereld van komen en gaan.
Kranten zijn namelijk niet meer van papier, kranten zijn pixels geworden. Evenals nieuws. Je haalt je nieuws niet meer uit de krant, je haalt je nieuws van Twitter, waar je als eerste de berichten binnenhaalt. Bestaat het beroep journalistiek nog?
Journalistiek bestaat niet lang. Maar hoelang bestaat het NOG? Wordt de journalist iemand die geen research meer doet en alles klakkeloos overneemt van het ANP? Geen irritante microfoon die achter je aanrent, maar een zoutzak die voor een scherm toekijkt wat er allemaal gebeurt? Of is iedereen die achter zijn of haar computer een blogje tikt op hyves een journalist? Ik weet het niet meer.
Verandering is gezond. Mensen veranderen dan ook. Ze kijken met een kritische blik naar artikelen en denken hier ook over na. Dat is natuurlijk prachtig. Sommige veranderingen daarentegen zijn minder. Alles is crossmediaal.
Hoe je nu gewoon 'dat sukkeltje bent dat welleens stukjes schrijft' was je vroeger de held van de samenleving. Je bracht het nieuws aan het volk, je was een soort koning die door iedereen werd geliefd. Je leverde kwaliteit er werd daarvoor beloond met respect. Waar is toch dat respect gebleven? We kunnen alleen maar klagen. Via een computerscherm. Niemand heeft een naam, maar iedereen heeft een mening.
Ik mis die oude tijd, terwijl ik hem niet eens gekend heb.
Geschreven door Iris, een zielige journalistiek student.
Het fenomeen treinreizigers
Ik sta op het punt om te beschrijven wat voor iedere (trein)reiziger herkenbaar is. Want soms je reis je alleen. Althans, ik. En dan komt er wel eens iemand tegenover je zitten, als het erg druk is. Meestal ontstaan er van die awkward momenten, dat je gewoon aanvoelt dat de persoon tegenover je je aanstaart. Alles in je schreeuwt: KIJK TERUG, KIJK TERUG! Maar je blijft uit het raam staren. Als het gevoel weg is, kijk je dus wel. Wat zit er eigenlijk tegenover je? Ik vraag me altijd af, wie het ook is, wie ben jij en waar ga je naartoe?
Zo ook vandaag.
Intercity Arnhem 11:15
Een man in pak stapt de tweede klas binnen. Het is niet iemand die je verwacht in de tweede klas. Hij doet het knoopje dicht van zijn veel te mooie blazer en friemelt een beetje aan het boordje van zijn gestreepte overhemd. Hij zet zijn koffer neer, begroet met een vriendelijk 'dag' en gaat wat rommelen in zijn koffer. Je verwacht nu dus dat hij een boek erbij pakt over de economische crisis, de Amsterdamse AEX-Index of wat mij part een boek over bestuursrecht. Maar niets blijkt minder waar. Hij pakt een roman. Maar niet zomaar een roman, zo'n luttel boekje dat je voor 2.50 op de kop tikt bij een slechte boekhandel. Een boekje zonder verhaallijn maar met de nodige schunnige seksverhalen waar Kim Holland een puntje aan kan zuigen. Op de voorkant staat een naakte vrouw tegen een man aangedrukt. De titel is weinigzeggend. Dat is het moment dat ik ga denken. Waarom leest deze man in godsnaam zo'n boekje? Misschien is het toch niet zo'n welgestelde man als ik dacht. Misschien heeft 'ie van zijn laatste geld een pak gekocht om te kunnen solliciteren bij de Rabobank, en leeft hij normaal op straat. Heeft hij dit boekje gevonden en leest hij het uit pure verveling. Of misschien is het wel een zeldzame 50 jarige maagd die rode oren krijgt van schunnige verhalen. Of misschien heeft hij gewoon een modaal inkomen en is hij getrouwd met 7 kinderen. Wie is die man?
Intercity Arnhem- Schiphol Airport 13:25
Een mooie jongen stapt de tweede klas in. Maar niet zomaar een jongen. Dit is een soort Jezus, maar niet op sandalen. Hij strijkt met zijn hand door zijn al even perfecte langere donkerbruine haar. Zijn veel te mooie blauwe ogen kijken af en toe even uit het raam. Dit is het type jongen waardoor lesbische vrouwen ernstig gaan twijfelen, en waarbij de vrouw met bindingsangst aan huisje boompje beestje gaat denken. Zo'n man die op zijn 60e nog steeds charme heeft. Waarmee je de prachtigste modelkinderen krijgt. Hij pakt zijn gelikte smartphone uit zijn zak. Waarschijnlijk om alle fanmail door te spitten van zijn tientallen aanbidders. Hij luistert muziek. Zijn iPod houdt hij precies zodat ik kan lezen wat hij luistert. Brandon Flowers, het kan bijna niet mooier. Maar wie is deze jongen? Is hij model, reist hij naar Schiphol om vanuit daar naar New York te vliegen voor een shoot met Kate Moss? Of gaat hij nog naar school, OF werkt hij gewoon bij de supermarkt? De voornaamste vraag, 'zou hij een vriendin hebben', houd ik voor me. Ik blijf wel in die waan.
Stoptrein Utrecht CS- Breda
Ze zeggen wel eens dat het gezicht van de vrouw verandert met de jaren. Dat het eerst een triangel is met de punt naar beneden, en dat naarmate de jaren verstrijken die punt naar boven gaat. Kortom: hangzakwangen. Alle elasticiteit verdwijnt. Zo ook bij deze vrouw. Haar hangzakwangen bewegen mee met het ritme waarop ze kauwgom kauwt. Het zou ook kunnen dat haar kunstgebit niet blijft zitten. Ze kijkt door haar Gucci bril met samengeperste oogjes naar de vrouw naast haar. Ze ziet er arrogant uit. Ik schat haar een jaar of 67. Als ze opstaat blijkt dat ze heel erg kreupel loopt. Wat doet zo iemand in de trein? Gaat ze naar het ziekenhuis voor een kunstheup? Gaat ze naar haar lang gezochte man- een soort van spoorloos, die ze dan op het station ophaalt? Of gaat ze een nieuw montuur voor haar Gucci bril uitzoeken? WIE BEN JIJ?
Het is gewoon dat ik altijd wil weten wie iemand is. Ieder mens heeft wel iets aparts. Het is zo jammer dat je in Nederland vreemd aangekeken wordt als je iemand aanspreekt in de trein. Too bad, ik zou niets liever doen. Ik zou praten over modellenwerk, slechte seksromans en kunsttheupen. Maar helaas.
Zo ook vandaag.
Intercity Arnhem 11:15
Een man in pak stapt de tweede klas binnen. Het is niet iemand die je verwacht in de tweede klas. Hij doet het knoopje dicht van zijn veel te mooie blazer en friemelt een beetje aan het boordje van zijn gestreepte overhemd. Hij zet zijn koffer neer, begroet met een vriendelijk 'dag' en gaat wat rommelen in zijn koffer. Je verwacht nu dus dat hij een boek erbij pakt over de economische crisis, de Amsterdamse AEX-Index of wat mij part een boek over bestuursrecht. Maar niets blijkt minder waar. Hij pakt een roman. Maar niet zomaar een roman, zo'n luttel boekje dat je voor 2.50 op de kop tikt bij een slechte boekhandel. Een boekje zonder verhaallijn maar met de nodige schunnige seksverhalen waar Kim Holland een puntje aan kan zuigen. Op de voorkant staat een naakte vrouw tegen een man aangedrukt. De titel is weinigzeggend. Dat is het moment dat ik ga denken. Waarom leest deze man in godsnaam zo'n boekje? Misschien is het toch niet zo'n welgestelde man als ik dacht. Misschien heeft 'ie van zijn laatste geld een pak gekocht om te kunnen solliciteren bij de Rabobank, en leeft hij normaal op straat. Heeft hij dit boekje gevonden en leest hij het uit pure verveling. Of misschien is het wel een zeldzame 50 jarige maagd die rode oren krijgt van schunnige verhalen. Of misschien heeft hij gewoon een modaal inkomen en is hij getrouwd met 7 kinderen. Wie is die man?
Intercity Arnhem- Schiphol Airport 13:25
Een mooie jongen stapt de tweede klas in. Maar niet zomaar een jongen. Dit is een soort Jezus, maar niet op sandalen. Hij strijkt met zijn hand door zijn al even perfecte langere donkerbruine haar. Zijn veel te mooie blauwe ogen kijken af en toe even uit het raam. Dit is het type jongen waardoor lesbische vrouwen ernstig gaan twijfelen, en waarbij de vrouw met bindingsangst aan huisje boompje beestje gaat denken. Zo'n man die op zijn 60e nog steeds charme heeft. Waarmee je de prachtigste modelkinderen krijgt. Hij pakt zijn gelikte smartphone uit zijn zak. Waarschijnlijk om alle fanmail door te spitten van zijn tientallen aanbidders. Hij luistert muziek. Zijn iPod houdt hij precies zodat ik kan lezen wat hij luistert. Brandon Flowers, het kan bijna niet mooier. Maar wie is deze jongen? Is hij model, reist hij naar Schiphol om vanuit daar naar New York te vliegen voor een shoot met Kate Moss? Of gaat hij nog naar school, OF werkt hij gewoon bij de supermarkt? De voornaamste vraag, 'zou hij een vriendin hebben', houd ik voor me. Ik blijf wel in die waan.
Stoptrein Utrecht CS- Breda
Ze zeggen wel eens dat het gezicht van de vrouw verandert met de jaren. Dat het eerst een triangel is met de punt naar beneden, en dat naarmate de jaren verstrijken die punt naar boven gaat. Kortom: hangzakwangen. Alle elasticiteit verdwijnt. Zo ook bij deze vrouw. Haar hangzakwangen bewegen mee met het ritme waarop ze kauwgom kauwt. Het zou ook kunnen dat haar kunstgebit niet blijft zitten. Ze kijkt door haar Gucci bril met samengeperste oogjes naar de vrouw naast haar. Ze ziet er arrogant uit. Ik schat haar een jaar of 67. Als ze opstaat blijkt dat ze heel erg kreupel loopt. Wat doet zo iemand in de trein? Gaat ze naar het ziekenhuis voor een kunstheup? Gaat ze naar haar lang gezochte man- een soort van spoorloos, die ze dan op het station ophaalt? Of gaat ze een nieuw montuur voor haar Gucci bril uitzoeken? WIE BEN JIJ?
Het is gewoon dat ik altijd wil weten wie iemand is. Ieder mens heeft wel iets aparts. Het is zo jammer dat je in Nederland vreemd aangekeken wordt als je iemand aanspreekt in de trein. Too bad, ik zou niets liever doen. Ik zou praten over modellenwerk, slechte seksromans en kunsttheupen. Maar helaas.
MAN VS VROUW
Het is weer zo'n dag. Zo'n dag waarop alles zwart lijkt, waarop je iedereen het liefst zou willen wurgen met het touwtje van je tampon en je ver weg onder je dekens wil schuilen. Zo emotioneel als een Justin Bieberfan bij het uitbrengen van een nieuwe jengelplaat. Ik haat van die dagen, juist omdat je alles haat. Ongestelde vrouwen zouden verboden moeten worden. Een week daarvoor ook overigens.
Hoe je het ene moment een gat in de lucht kan springen, kun je op het andere moment werkelijk iedereen en alles afzeiken. Zo ben ik ook. Vreselijk. Mensen proberen iets goeds voor je te doen, maar je waardeert gewoon niks. En dan komt de wind der positiviteit weer, en hupsakee daar komen de stemmingswisselingen. Mannen begrijpen vrouwen niet. Al komt je met een zilveren Rolex aanzetten, je moet gewoon echt even maken dat je wegkomt. GA WEG. Laat je vrouw lekker zitten mokken, het komt ooit wel weer goed. Wij vrouwen zijn sowieso al monsters, maar deze week het ergst. Willen we de man eerst afzeiken om het vervolgens kwijlerig goed te maken. Vreemd volk, die vrouwen.
Niet alleen is dat een negatief punt uit je zwarte week, ook die irritante rode vloedgolf. Denk je iets gezellig te kunnen gaan doen met vrienden, stop. Ik vind maandverband het smerigste dat er is. En dan die vleugels. Als ik wil vliegen, bel ik Harry Potter wel, of drink ik een blikje RedBull. Maar maandverband? Ik vind het een vreselijk iets. Dan nog tampons. Vrij handig. Helaas zit er een tijdslimiet op, Een soort tijdbom die niet afgaat maar wel doorloopt. En er zitten nadelen aan, dat sowieso. Er bestaan vrouwen die flauwvallen bij het inbrengen van een tampon. Of van die arme zielen die hun tampon er niet meer uitkrijgen. Oeps, touwtje afgebroken. Daar zit je dan, met een tampon in je. 'Hoi dokter, ik heb een tampon in me zitten die ik er niet meer uit krijg..' 'Oh geeft niks, wij hebben wel een tang'. Heerlijk.
Wat geweldig is aan het vrouwen bestaan is de uitvinding van make up. We kunnen onbeperkt ons gang gaan, en zelfs de lelijkste schets kan een mooi schilderij worden. Ons gezicht dus. Ideaal! Minder jammer is het dat jongens er meestal niet van houden. Tenzij je 'The Situation' uit Jersey Shore bent. Dus eigenlijk is het ook weer nooit goed. En dus worden we weer emotioneel. 'Die jongen vindt mij niet mooi'. Vreemd volk, die vrouwen.
Dan heb je nog mannen. Fantastische uitvinding, mannen. Wel erg jammer dat je bij je man geen handleiding krijgt. Lijkt me ideaal, een etalage vol met mannen om uit te kiezen. Vandaag AANBIEDING! Gratis handleiding bij aankoop van een man. Kon het maar. Ik ben gek op menig mannelijk persoon, maar ik heb soms een probleempje. Ik snap ze gewoon niet. 'Wat heb je vandaag gedaan dan?' 'Mwoh, niet zoveel'. Hou je mond lul, je hebt zat gedaan vandaag. Waarom zeg je zo weinig? Het is net alsof ze alles inslikken. Het is meestal zo dat de vrouw met een soort vishengel in de man zijn keel moet grijpen om er iets uit te krijgen. Vreemd volk, die mannen.
Mannen houden ook niet van winkelen. Jammer, vind ik, zeker. Mannen met een eigen stijl zijn namelijk het leukst. Zolang het geen halve emo is met spuiglok-haar wiens broek op zijn knie hangt. Man, kies toch lekker je eigen kleding uit! Vrouwen zijn juist dol op goedgeklede mannen die hun eigen kleding uitzoeken. Maar de man vindt het meestal wel best dat hun moeder of vriendin kleding voor hem meebrengen. Wat mij part wordt iedere man metroseksueel. Zolang ze mijn foundation laten staan in de badkamer.
Mannen zijn altijd heerlijk makkelijk. Ze zeuren niet als het even niet goed gaat, maar denken simpel. Ze roddelen niet echt, alleen over hun scharrels. Jammer is wel dat sommige dingen echt langs het mannenbrein heen lijken te gaan. Wellicht hangt het samen met hun simpele denkvermogen. Als je als vrouw je nieuwe aanwinst laat zien- 'Kijk eens schat, wat ik vandaag heb gekocht?'- hoor je meestal 'leuk' terwijl hij eigenlijk ergens anders zit met zijn hoofd. Twee uur later weet hij wel nog de voetbaluitslagen van drie jaar geleden op te dreunen, maar welke kleur je nieuwe jurkje had, god mag het weten.
Toch hou ik van die simpele zieltjes. Nooit moeilijk doen. 'Ja maar hij zei dat zij had gezegd dat jan over mij roddelde', He doesn't give a fuck. Toch wel apart volk, die mannen.
Mannen, wat hebben jullie het toch zwaar met je vrouw. Laat haar voortaan lekker op de wc zitten huilen, schuif een chocoladereep onder de deur door en we zijn tevreden.
Vrouwen, blijf die sokken niet naar het hoofd van die man gooien- Al ruimt hij ze niet op, blijf hopen dat hij vanzelf zindelijk wordt. En blijf zoeken op marktplaats naar die handleiding. Geloof me, ergens is hij vast in de aanbieding.
Hoe je het ene moment een gat in de lucht kan springen, kun je op het andere moment werkelijk iedereen en alles afzeiken. Zo ben ik ook. Vreselijk. Mensen proberen iets goeds voor je te doen, maar je waardeert gewoon niks. En dan komt de wind der positiviteit weer, en hupsakee daar komen de stemmingswisselingen. Mannen begrijpen vrouwen niet. Al komt je met een zilveren Rolex aanzetten, je moet gewoon echt even maken dat je wegkomt. GA WEG. Laat je vrouw lekker zitten mokken, het komt ooit wel weer goed. Wij vrouwen zijn sowieso al monsters, maar deze week het ergst. Willen we de man eerst afzeiken om het vervolgens kwijlerig goed te maken. Vreemd volk, die vrouwen.
Niet alleen is dat een negatief punt uit je zwarte week, ook die irritante rode vloedgolf. Denk je iets gezellig te kunnen gaan doen met vrienden, stop. Ik vind maandverband het smerigste dat er is. En dan die vleugels. Als ik wil vliegen, bel ik Harry Potter wel, of drink ik een blikje RedBull. Maar maandverband? Ik vind het een vreselijk iets. Dan nog tampons. Vrij handig. Helaas zit er een tijdslimiet op, Een soort tijdbom die niet afgaat maar wel doorloopt. En er zitten nadelen aan, dat sowieso. Er bestaan vrouwen die flauwvallen bij het inbrengen van een tampon. Of van die arme zielen die hun tampon er niet meer uitkrijgen. Oeps, touwtje afgebroken. Daar zit je dan, met een tampon in je. 'Hoi dokter, ik heb een tampon in me zitten die ik er niet meer uit krijg..' 'Oh geeft niks, wij hebben wel een tang'. Heerlijk.
Wat geweldig is aan het vrouwen bestaan is de uitvinding van make up. We kunnen onbeperkt ons gang gaan, en zelfs de lelijkste schets kan een mooi schilderij worden. Ons gezicht dus. Ideaal! Minder jammer is het dat jongens er meestal niet van houden. Tenzij je 'The Situation' uit Jersey Shore bent. Dus eigenlijk is het ook weer nooit goed. En dus worden we weer emotioneel. 'Die jongen vindt mij niet mooi'. Vreemd volk, die vrouwen.
Dan heb je nog mannen. Fantastische uitvinding, mannen. Wel erg jammer dat je bij je man geen handleiding krijgt. Lijkt me ideaal, een etalage vol met mannen om uit te kiezen. Vandaag AANBIEDING! Gratis handleiding bij aankoop van een man. Kon het maar. Ik ben gek op menig mannelijk persoon, maar ik heb soms een probleempje. Ik snap ze gewoon niet. 'Wat heb je vandaag gedaan dan?' 'Mwoh, niet zoveel'. Hou je mond lul, je hebt zat gedaan vandaag. Waarom zeg je zo weinig? Het is net alsof ze alles inslikken. Het is meestal zo dat de vrouw met een soort vishengel in de man zijn keel moet grijpen om er iets uit te krijgen. Vreemd volk, die mannen.
Mannen houden ook niet van winkelen. Jammer, vind ik, zeker. Mannen met een eigen stijl zijn namelijk het leukst. Zolang het geen halve emo is met spuiglok-haar wiens broek op zijn knie hangt. Man, kies toch lekker je eigen kleding uit! Vrouwen zijn juist dol op goedgeklede mannen die hun eigen kleding uitzoeken. Maar de man vindt het meestal wel best dat hun moeder of vriendin kleding voor hem meebrengen. Wat mij part wordt iedere man metroseksueel. Zolang ze mijn foundation laten staan in de badkamer.
Mannen zijn altijd heerlijk makkelijk. Ze zeuren niet als het even niet goed gaat, maar denken simpel. Ze roddelen niet echt, alleen over hun scharrels. Jammer is wel dat sommige dingen echt langs het mannenbrein heen lijken te gaan. Wellicht hangt het samen met hun simpele denkvermogen. Als je als vrouw je nieuwe aanwinst laat zien- 'Kijk eens schat, wat ik vandaag heb gekocht?'- hoor je meestal 'leuk' terwijl hij eigenlijk ergens anders zit met zijn hoofd. Twee uur later weet hij wel nog de voetbaluitslagen van drie jaar geleden op te dreunen, maar welke kleur je nieuwe jurkje had, god mag het weten.
Toch hou ik van die simpele zieltjes. Nooit moeilijk doen. 'Ja maar hij zei dat zij had gezegd dat jan over mij roddelde', He doesn't give a fuck. Toch wel apart volk, die mannen.
Mannen, wat hebben jullie het toch zwaar met je vrouw. Laat haar voortaan lekker op de wc zitten huilen, schuif een chocoladereep onder de deur door en we zijn tevreden.
Vrouwen, blijf die sokken niet naar het hoofd van die man gooien- Al ruimt hij ze niet op, blijf hopen dat hij vanzelf zindelijk wordt. En blijf zoeken op marktplaats naar die handleiding. Geloof me, ergens is hij vast in de aanbieding.
Abonneren op:
Posts (Atom)