Je hebt het allemaal. Je bent de mooiste vrouw van Nederland. Gewoon een klassieke schoonheid. Een leuke man met een goed salaris en zelfs een kindje. Een lichaam to die for. Honderden setjes lingerie van Victoria's secret. Volle lippen en helderblauwe ogen. Als ik Doutzen zie, wil ik met haar trouwen. Ik zou zelfs een kind met haar adopteren. Een klein negertje uit Kenia. Al had ze niks te vertellen, zolang ik naar haar kan kijken is het goed. Want zo'n mooi stukje Friesland kun je in de hele provincie niet vinden. Oh ja, ik houd van Doutzen, net zoals bijna heel Nederland doet. Sinds kort deed ze alleen iets twijfelachtigs. Nova Zembla.
Bij de eerste scene van de film hoor je een klak. Niet in de film, maar in de zaal. Een klak van alle (mannelijke) kinnen die op hun borst vallen. De eerste keer dat Doutzen op het doek verschijnt kijkt waarschijnlijk niemand naar haar stralend blauwe ogen. Misschien een verdwaalde homo of wat zenuwachtige tienermeisjes. Menig man moet met zijn handjes naar beneden gaan om die bobbel in hun broek te verbergen bij het zien van die heuse bergjes in dat strakke korset. Alle vrouwen kijken neerbuigend weg van het scherm of werpen een vuile blik op vriendjelief in de bioscoopstoel naast hen. Waarop de oogjes zich weer voorzichtig op de bovenkant van het scherm zullen richten.Ik heb me verbaasd over de manier waarop haar borsten in dat te strakke korset zitten. Ik kreeg een soort waanbeelden van Doutzen, voorovergebogen, drie mensen er om heen met een taperol die haar pronte voorgevel zo strak vast plakken dat ze geen adem meer krijgt. Dat wanneer ze rechtop staat haar borsten het perfecte heuvellandschap vormen dat iedere man zou willen beklimmen.
Doutzen is zo'n vrouw die je eigenlijk niet sexy vindt. Ze is gewoon mooi, je kunt er niet omheen. Ze heeft geen stapels l'oreal nodig om knap te zijn. Ze heeft een hoge dosis class, die gedeeltelijk lijkt te verdwijnen in Nova Zembla. Doutzen is de mooie pop met de prins. Natuurlijk. Ze is de pracht met de hemelse boezem en het perfect gekrulde haar. Iedereen wil haar zien, maar niet in een film.
Nederland had hoge verwachtingen van Nederlands eerste 3D film. Heel erg hoog. Volgens onze zeikerige bevolking heeft Doutzen het niet zo heel goed gedaan. In de film heeft ze weinig tekst, wat opzich niet erg is. In iedere film zit een bijrolletje. Het enige probleem is dat Doutzen Doutzen is. Iedereen kent haar. En een model dat wil acteren, het blijft moeilijk. 'Vet stoere' kinderen met een smoel die virtueel zo groot is als de inkijk van Doutzen en Kim Holland bij elkaar noemen haar 'een waardeloze actrice' en ze werkt zelfs 'op de lachenspieren'. Dat ze maar beter gewoon een nietszeggend model blijft en lacht voor het vogeltje.
Ik vind het te gek wat ze gedaan heeft. Ze laat haar stem horen en is eindelijk meer dan een statige pop met een mooi gezicht. Zij zit toch mooi in de eerste 3D film van Nederland waar we over 50 jaar nog over praten. 'Weetje je nog, die borsten van Doutzen Kroes in 3D? En haar kromme vingertjes die naar ons wilden grijpen?' Ze is een voorbeeld voor modellen, en het mooiste is nog wel dat haar acteerwerk niet slecht was. Jammer dat er starre mensen bestaan met vooroordelen die hun denkbeeld 'modellen kunnen niks' niet willen veranderen.
Doutzen, trek je er niks van aan. De volgende keer hoop ik op een rol als zwerver voor je. Een film waarin je een hooggesloten vuilniszak draagt, modder op je gezicht hebt en bloed in je perfect geblondeerde l'oreal-préférence-haar. Een film waarin niemand naar je uiterlijk kijkt en jouw borsten niet één keer in beeld komen, al is het zo'n fijn uitzicht. Want ik geloof in jou. En in je borsten.
