Arme, arme Roemer. Je begon zo lekker. Als boegbeeld van de
Brabantse gezelligheid met een zachte G sta je sinds 2010 je mannetje -of
michelinpoppetje- bij de partij der socialisten. Nederland vindt je te gek,
Nederland herkent zich in jou. Een vriendelijke Bourgondiër, voormalig leraar en
familieman die leeft tussen de mensen. Door die herkenning heb je een dikke
streep voor op je concurrenten. Als prima teler breng je de tomaat naar
ongekend formaat.
Eerlijk is eerlijk, het was wel een keer verfrissend om een
gezellige kop te zien tussen al je chagrijnige collega’s in Den Haag. Noem een
Alexander Pechtold. Alexander heeft een bruisend leven. De hele dag trekt hij
een gezicht alsof er een drol klemzit tussen zijn witte kadetjes. Het weekend is
niet veel spannender. In zijn vrije tijd zingt hij politiek correcte liedjes
met een Leids balletjesaccent terwijl hij zijn favoriete en behoorlijk seksloze
hobby uitoefent: houthakken. Maar nee, Roemer, zo ben jij niet. Het is niet gek
dat jongeren jou kozen als favoriete politicus om een nachtje mee door te
zakken in de kroeg. Jij bent de kleinzoon die oma in de wang wil knijpen, de
man met de eeuwige lach. Helaas viel er tijdens het premiersdebat weinig te
lachen.
Je vrolijke gezicht leek opeens op het gezicht van een kind
dat voor het eerst naar de peuterspeelzaal wordt gebracht. Angst. Je kreeg
miljoenen onzichtbare vuisten in je gezicht toen je begon over het aantal
kinderen dat leeft onder de armoedegrens. Je zat er een krappe honderdduizend kinderen
naast. Misschien heb je de cijfers verwisseld met een vage staat in Afrika,
misschien had je een nachtmerrie gehad over de Oompa-Loompa kleur en
overgebleekte tanden van Geert Wilders. Misschien stond je een avond van
tevoren aan de bar met een fles tequila in je hand je tekst door te nemen,
terwijl Brabant van Guus Meeuwis uit de speakers knalde. Wij zullen het nooit
weten, maar we nemen het je wel kwalijk. Dit soort fouten kun je je niet
veroorloven. Je uh’tjes overstemden het hele debat en zo gingen Wilders, Rutte
en zelfs nieuwkomer Samsom als een wals over je heen. De laatste vuist in je
gezicht kreeg je van de peiling. Vier zetels verlies. Auch.
Lieve Roemer, ben je echt gelukkig zo? Hoor je in een pak
rond te lopen tussen de balletjes van Nederland? Het antwoord was eigenlijk wel
van je gezicht af te lezen. Al doe je het best aardig, bespaar jezelf de
ellende. Word geen houthakker. Blijf een Brabander, gezellig in de tuin tussen
de familie en mensen waar je van houdt. Want dat is waar je hoort. Achter de
barbecue, biefstukjes bakken voor iedereen. Mèt versgeplukte tomaatjes ernaast.
Groetjes, Iris van Iersel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten