Je nergens druk over maken. Misschien kan het als je Richard Branson heet, je elke dag een douche neemt in je adamskostuum en checkt of de palmbomen op je eigen privé-eiland er nog mooi bijstaan. Misschien kan het als je Justin Timberlake heet, dansjes hebt gedaan op de VMA's en je geen fanbase hebt omdat de hele wereld fan van je is. Maar misschien kun jij het ook wel gewoon.
De vraag hier bovenaan werd me gisteren gesteld. Enigszins in de verdediging bazelde ik wat over dat ik me wel eens druk maak over dingen. Toen me gevraagd werd waarover moest ik schrikbarend lang nadenken. De oorlog in Syrië? Nah, te ver weg. Obama en Syrië? Nah, nog steeds te ver weg. De slinkende Nederlandse economie? Nah, ik krijg nog steeds studiefinanciering. Mijn ouders die op vakantie zijn? Vergeet het! Laat ze zichzelf lekker bezatten op dat Griekse eiland.
Om me heen merk ik echter dat mensen zich zo ontzettend vaak druk maken over dingen. 'Ben ik wel goed genoeg voor dit, ben ik goed genoeg voor dat?' Toen ik een tijdje terug begon met solliciteren dacht ik het ook. Elke keer als mijn brief de deur uit ging was ik bang voor mijn mailbox. Wat als ze me niet goed genoeg vinden? Wat als ik nooit een stage vind? WAT ALS?!
Er is een aardige tijd geweest dat 'wat als' mijn leven heeft beïnvloed. Wat als ik mijn studie niet af kan maken? Wat als ik nooit werk ga vinden na mijn studie? Wat als de Rabobank mij niet aanneemt als schrijver? Wat als mensen me niet goed genoeg vinden? 'Wat als' heeft me slapeloze nachten bezorgd, wallen onder mijn ogen en voornamelijk alleen maar ellende. In een of ander zweverig tijdschrift dat alleen vrouwen met te veel vrije tijd lezen, kwam ik een quote tegen die mijn aandacht trok. Het was iets in de trant van 'laat de toekomst je leven niet bespelen, alle zorgen lossen zichzelf op'. Klinkt allemaal leuk en aardig, hoef ik dan geen zak meer te doen? Het antwoord zal je verbazen.
Ik ging de quote projecteren op mijn eigen leven en alles viel samen. 'Heb ik me toen druk gemaakt?' 'Was het nodig?' Veelal was het antwoord op mijn eerste vraag 'ja' en op de tweede vraag 'nee'. Simpelweg omdat alles zichzelf écht oplost, of het nou positief of negatief uitpakt. Ik heb zoveel tijd weggegooid met het piekeren over dingen dat het bijna beschamend is. De nare gedachten die ik mezelf heb aangepraat hebben me compleet veranderd, en ik heb het niet eens doorgehad. Ik weet dat ik niet de enige ben. Sinds ik in Tilburg woon, voelt het alsof iedereen een onzichtbare 'wat als' tatoeage op zijn voorhoofd heeft zitten. Iedereen rent, iedereen heeft stress en mensen kijken steeds iets minder vrolijk. Kijk maar eens om je heen. Eeuwig piekeren maakt dat je leeft met hoge muur voor je waar je niet overheen kunt klimmen.
Dus Marije, dit is waarom ik me nergens zorgen over maak, of in elk geval een goed geslaagde poging doe. Vergeet die vraag 'wat als'. Als je iets wil, doe het gewoon. Overdenk je zorgen, stel jezelf die twee vragen. Pak een bak koffie, een strohoed en ga in die ligstoel hangen. Wedden dat je je volgende week die sollicitatie de deur uit durft te doen?
PS. Zoals je misschien hebt meegekregen heeft iemand de laatste tijd mijn blogs gejat en gebruikt onder zijn eigen naam. Dit is de reden waarom ik een aantal van mijn (sowieso persoonlijke) blogs heb verwijderd van deze pagina. Ik schrijf voor iedereen, maar daar heb ik geen respect voor. Thanks voor het begrip!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten