Zwarte liefde

Niets liever zou ik willen,
dat ik niet stond te trillen,
toen ik ze weer zag,
je twee helderblauwe ogen

Niets liever zou ik willen,
dat die ogen mij ontweken
we vervreemd van elkaar leken
en jij mij snel voorbij liep

Niets liever zou ik willen,
dat ik jou was vergeten,
je zere woorden niet bestonden
en ik van jou niets had geweten

Niets liever zou ik willen,
dat ik je niet meer had gezien
dat jij uit mijn gedachten kon blijven
en ik dit nooit had hoeven schrijven

Maar niets liever zou ik willen,
dan weer even op dat terras zijn
bedwelmd door die blauwe zee
al week van de witte wijn

Maar niets liever zou ik willen,
dan weer even naar je kijken
niets zeggen
de rest van de wereld ontwijken

Maar niets liever wil ik aan je denken,
Stiekem
terwijl jij verder gaat met je leven
Zonder het verleden
nog aandacht te geven

Dat verleden dat wij zijn,
Witte wijn
Witte lach
Zwarte liefde, misschien
moest het zo zijn.