Brief aan Miley

Lieve Miley Cyrus,

Sinds jouw strak ingepakte billetjes tegen het geslachtsdeel van Robin Thicke schuurden op de Video Music Awards, ben je hot and happening. Één optreden, misschien duurde het nog geen vijf minuten, en de hele wereld viel over je heen. Eigenhandig zet je een leger op van veel te jonge meisjes die liever ´yolo´ dan ´mama´ roepen. Je bent er bijzonder trots op, zo zeg je zelf.

In je nieuwe programma leg je uit hoe hard je werkt. Je roept wat over je zelfbenoemde ´movement´  en jubelt over hoe je nieuwe video Wrecking Ball zo zwaar beladen voor je was. Misschien is het ook heel zwaar om in een doorzichtig wit topje en nog doorschijnender broekje op een koude ijzeren kogel te zitten. Misschien was het een emotioneel moment toen je je tong over die hamer liet glijden– inclusief hongerigere blik dan je in een gemiddelde pornofilm ziet. Met die blik probeer je de hele wereld te indoctrineren met het Miley-virus. Dat je voor die aandacht wordt herinnerd als ‘die doorgedraaide gek op die sloopkogel’, interesseert je niet. Zolang het geld maar jouw kant op rolt.

Hoewel je een paar jaar geleden nog de brave Hannah Montanna was, lijk je nu aardig van het rechte pad af te wijken. Je wilde haren verloor je letterlijk, maar figuurlijk groeien ze volop. Je was een voorbeeld voor veel jonge meisjes, zonder dat je daar moeite voor deed. Iedereen wilde dat knappe meisje met de mooie blauwe ogen en de lange donkere krullen zijn. Die lange haren zijn inmiddels verruild voor een strakkere opscheer dan die van een gemiddelde Rotterdamse scooterjongen. In die eerst zo vriendelijke helderblauwe ogen staan nu blinkende dollartekens, maar bovenal vraagtekens. Meisjes weten niet meer op wie ze moeten lijken, en jij weet niet meer wie je moet zijn.

Lieve Miley, misschien kun je nog gered worden. Stop voordat je geïnspireerd raakt door je idool Britney en je laatste restje haar het ook moet ontgelden. Duw die sloopkogel van sociale druk en geld de andere kant op voordat je er zelf door verpletterd wordt. Trek een lekkere wollen trui aan over je doorzichtige ondergoed, ga op de bank zitten met een kop thee en houd je tong binnenboord voor een avond. Misschien begrijp je het dan eindelijk: normaal doen is soms gek genoeg.

PS. DIT IS EEN PORTFOLIO ARTIKEL. Bij deze het vriendelijk verzoek dit artikel niet over te nemen zonder toestemming.